Gercek Dostluk Üzerine...

Dostluk; yalandan, ikiyüzlülükten, sahtelikten uzak, samimiyetin, paylaşımın ve doğallığın olduğu karakterlerde barınabilir ancak. 
Sevgi de emektir, zaman ile emek verdiğin, değer biçtiğin insanların yüreklerinin aslında göründüğü gibi olmadığını anladığın an dostluk kavramına inancını da yitirdiğini anlıyorsun. Bir insanı kazanmak çok güçtür, sevgi zor elde edilir ama çok kolayda yitirilebilir. Dostluk güvendir, inanmaktır, kendin için istediğini dostuna da istemektir. Ben her zaman sevdim yakınımda tuttuklarımı, kendime bir verdiysem onlar iki verdim, kötülük beslemedim, yeri geldi dostlarım için sevdiklerime beyaz,masum yalanlar söyledim, onları kırmamak adına. Dostluk sağlam karakterlerin karşılıklı kurabileceği bir bağdır. Dostluk paylaşmaktır; sırrını sır bilmektir, acısını acı bilmek, düşmanını düşman tanımaktır, ricaya bile minnet etmesini beklemeden ona iyilikte bulunmaktır. Dostluk yalanlarla örülmüş, süslü kelimelerle örtülmüş sahte konuşmalar, sahte samimiyetlikler değildir. Bir insan sana değer veriyorsa değerlidir çünkü değeri olmayandan dostlukta beklenmez. Dost kızgınlığında, üzüntülü anlarında zayıf noktalarını görüp mutlu olan kişi de değildir. Zayıf noktalarını bilipte sonra suistimal eden kişi de değildir. Dost iyi gününde değil kötü gününde ve sonrasında anlaşılandır. İyi gününde herkes her zaman elbet olacaktır, amaç kötü gününde sırtında o eli hissetmektir. Bu nedenle insan dostuna benzer. Hayatınızda az insan olsun ki özü sağlam olsun. Benim öyledir mesela. Başım hiç ağrımaz bu yüzden size de tavsiyemdir. Dost ile arkadaşın farkını bir an önce öğrenin ki karlı olan siz olun, ben gibi. 

Mutlu kalın..