Bildiğim en doğru yerden başladım yazmaya, kendimden.
Ben kim miyim?
Sen gibi.
Biz gibi.
Hepimiz gibi.
Sıradan hayatında çokça mutlu biriyim.
...
Bir şeyler yazmayı hep sevdim...
Okul defterlerinin arkasına ya da bir heves alınmış günlüklerin ilk sayfalarına bir şeyler karalayıp durdum hep.
Ama gel gör ki, hiçbir zaman bir düzen tutturamadım...Yine de hep sevdim yazmayı.
...
"Blog" sahibi olmak konusuna gelince, tabiri caizse; kendimin patronu olabileceğim sanal köşem diye adlandırmak isterim. Benim için önemli olan bu, dilediğimi dilediğim an, hiç tanımadığım insanlarla paylaşıp anlatabiliyor olmak.
Nereden başlayacağım konusunda çok düşündüm, demek isterdim ama, hiç düşünmedim.
İnsan birşeye başlamadan önce çok düşünürse sanki pek hayrı olmuyormuş gibi geliyor bana.
En doğru başlangıç 'ben'im.
Kendim.
Ve ben, kendim, 94 yılının Temmuz ayında bir yaz gününün tüm buharını üzerime pelesenk edip, ailemin Pazar tatilini plaja giderek değerlendirmek istemesine tepki olarak doğdum.
..
Her 90 kuşağının yaşaması gereken sıradan çocukluğu yaşayarak geçti o güzel yıllarım, dönüp baktığımda zaman zaman geri dönmek ve tükenmez kalemle çizmek istediğim bir antika masadan ibaret şuan benim için.
AMA SONRA O GELDİ..
EN ÇOCUK YANIMA DEĞDİ..
Gün geldi okullarımız bitti, gün geldi çalışmaktan memnun olduğumuz bir işimiz oldu, sevdiği-beğendiği-bayıldığı her şeyi alarak "en güzel benim" dediğim bir çeyize sahip basit bir kızım ve çokça, "büssssüüüürü" mutluyum uzun lafın kısası.
Herkesin yirmili yaşlarında isteyebileceği bir geçmiş,evlilik yolunda sağlam adımlarla ilerleyen mutlu bir ilişki, parmağımda 6 yıldan beri eşsiz manevi değere ve yaşanmışlıklara sahip bir demir halka, parçası olmaktan mutlu olduğum bir ailem var.
Amaç sadece kısa bir ''Merhaba'' demekti..Şimdiden; söylediklerim ve söyleyeceklerim için;
Sürç-i Lisan Ettiysek Affola...
0 Yorum:
Yorum Gönder